Zuri

Eguzkiak bere argi indartsuez itsutzen gaituenean

Egunak izkutatzen digun hedadura gautiarra

Eta munduko erdigunentzat altxatu nahi izango lukeen horri.

Zuri haurra naizela jakinik uhinketan

Kulunkatzen irri egiten eta xuxurlatzen nauzun Ama Itxastiarra,

Zuri, eder eta gordea , bapatean burla egiten nauen

Neskatxa baten antzera agertzen zatzaidana,

Edo zuri, baita ere irakagarria, ez baitzara gizatiarra

Eta batzutan zure erreinua infernua iruditzen bai zait,

Zuri, eta zugan , heriotzaraino izan nahi bait zaitut

Eta normalean inork ulertzen ez duena entenditu nahi bahi dut.

            

A ti, amplitud nocturna que el día nos oculta

cuando el sol nos dislumbra con su luz imperiosa,

y quisiera erigirse en el centro del mundo, a ti, Madre Madrina

que ondulando me acunas, sonríes y susurras porque me sabes niño,

a ti, bella y secreta, que de pronto te muestras

como una muchacha traviesa que me burla,

o a ti, también terrible porque no eres humana

y a veces tu reino me parece un infierno

a ti , y en ti, pues quiero tenerte hasta la muerte

y entender lo que nadie normalmente comprende.

                                

                                    Gabriel Celaya (Orígenes)