Zuri
Eguzkiak bere argi
indartsuez itsutzen gaituenean
Egunak izkutatzen
digun hedadura gautiarra
Eta munduko
erdigunentzat altxatu nahi izango lukeen horri.
Zuri haurra naizela
jakinik uhinketan
Kulunkatzen irri
egiten eta xuxurlatzen nauzun Ama Itxastiarra,
Zuri, eder eta gordea
, bapatean burla egiten nauen
Neskatxa baten
antzera agertzen zatzaidana,
Edo zuri, baita ere
irakagarria, ez baitzara gizatiarra
Eta batzutan zure
erreinua infernua iruditzen bai zait,
Zuri, eta zugan ,
heriotzaraino izan nahi bait zaitut
Eta normalean inork
ulertzen ez duena entenditu nahi bahi dut.
A ti, amplitud
nocturna que el día nos oculta
cuando el sol nos
dislumbra con su luz imperiosa,
y quisiera erigirse
en el centro del mundo, a ti, Madre Madrina
que ondulando me
acunas, sonríes y susurras porque me sabes niño,
a ti, bella y
secreta, que de pronto te muestras
como una muchacha
traviesa que me burla,
o a ti, también terrible
porque no eres humana
y a veces tu reino me
parece un infierno
a ti , y en ti, pues
quiero tenerte hasta la muerte
y entender lo que
nadie normalmente comprende.
Gabriel
Celaya (Orígenes)